[:pl]
SPRAWIEDLIWOŚĆ SPOŁECZNA DROGĄ WYZWOLENIA KOBIET!
Zapraszamy na kolejną już wrocławską MANIFE 2011. DATA: 6.03.2011 g. 13.00 MIEJSCE: Rynek, pod pomnikiem Fredry
W 2011 roku obchodzimy 100 rocznicę Europejskiego Międzynarodowego Dnia Kobiet, jeśli chcesz zamanifestować swój sprzeciw wobec sytuacji kobiet w Europie, w Polsce, na Dolnym Śląsku i chcesz głośno powiedzieć, że razem możemy to zmienić – pójdź z nami na MANIFĘ.
CO CHCEMY powiedzieć?
Niewidzialna gospodarka, niewidzialna praca, niewidzialny dochód!
Niejedna kobieta usłyszała w swoim życiu pytanie: „Pracujesz?” i niejedna odpowiadała: „Nie, zajmuję się domem”. Wiele z nas łączy obowiązki zawodowe z obowiązkami opiekuńczymi, pracując w domu i poza nim. W myśleniu potocznym, naukach społeczno-ekonomicznych i polityce dominuje przekonanie, że praca to taka aktywność człowieka, za którą dostaje się wynagrodzenie.
Choć społeczeństwo i państwo oczekuje od nas rodzenia dzieci, wychowywania ich, opiekowania się osobami starszymi i chorymi, zajmowania się gospodarstwem domowym, czyli wykonywania pracy reprodukcyjnej, bez której żadne społeczeństwo nie byłoby w stanie przetrwać, praca domowa nie jest doceniana ani symbolicznie (nie cieszy się społecznym szacunkiem), ani ekonomicznie (nie jesteśmy za nią wynagradzane i ponosimy straty w obowiązującym systemie emerytalnym. Kobieta pracująca przez całe życie w gospodarstwie domowym ma znacznie ograniczone zabezpieczenia socjalne i finansowo jest zależna od swego partnera lub innych członków rodziny.
Od kilku dekad na świecie toczy się dyskusja na temat nieodpłatnej pracy kobiet oraz kampanie na rzecz jej dowartościowania (także w znaczeniu finansowym). Oto kilka faktów na temat nieodpłatnej pracy kobiet:
● Polska: wyliczenia ekonomiczne dowodzą, że przeciętna miesięczna wartość pracy domowej wykonywanej przez kobietę wynosi ponad 2 tys. zł (niewidzialny dochód).
● Według Głównego Urzędu Statystycznego praca domowa zajmuje kobietom prawie 5 godzin dziennie (niewidzialna praca), mężczyznom prawie połowę mniej (2,5 godziny).
● Świat: ONZ oszacowała roczną wartość nieopłacalnej pracy kobiet na 11 trylionów dolarów.
● Nieodpłatna praca domowa to od 28 do 45% polskiego PKB (niewidzialna gospodarka). W innych krajach zachodnich wartości te także mieszczą się między 30 a 50% PKB.
● Ponad dwadzieścia zawodów odpowiada czynnościom wykonywanych w domu, m.in. kucharka, kelnerka, cukierniczka, pracownica działu zaopatrzenia, magazynierka, sprzątaczka, praczka, pracownica magla, krawcowa, pielęgniarka, opiekunka w żłobku, przedszkolanka, nauczycielka.
● W Polsce praca domowa nie jest zaliczana do stażu pracy, nie jest brana pod uwagę przy obliczaniu emerytury, nie łączą się z nią składki zdrowotne, ubezpieczenia itd. Jest to szczególnie niekorzystne dla kobiet, które nie podejmowały płatnej pracy albo miały w niej duże przerwy, zostały porzucone przez partnerów lub zostają wdowami.
Prawa Pracownicze – Prawami Kobiet!
Praca zawodowa jest naszym głównym źródłem utrzymania we współczesnym świecie. Aby godnie żyć, mieszkać, opiekować się innymi trzeba również walczyć o miejsca pracy dla kobiet i prawa pracownicze kobiet.
Obecnie wiele z nas (tak kobiet jak i mężczyzn) dotykają liczne problemy rynku pracy:
• bezrobocie wynikające ze zbyt małej ilości miejsc pracy
• niskopłatność pracy – która wiele kobiet i mężczyzn spycha w ubóstwo, gdyż wynagrodzenie, nie wystarcza na godne życie i zapewnienie dachu nad głową
• niestabilność warunków zatrudnienia – umowy śmieciowe (na czas określony, tymczasowe, o dzieło, na zlecenie), które nie dają ochrony socjalnej i bezpieczeństwa egzystencjalnego oraz utrudniają wykonywanie obowiązków opiekuńczych
• intensyfikacja pracy – wykonywanie coraz większej liczby obowiązków w pracy, co także odbiera energię i siłę na pracę opiekuńczą i odpoczynek
• nierówne płace kobiet i mężczyzn za tę samą pracę
CO MOŻNA ZROBIĆ by nasz praca była w końcu doceniona?
• Kampanie na rzecz ochrony i tworzenia dobrej jakości miejsc pracy: nacisk na pracodawców, lokalne samorządy i państwo na tworzenie warunków do godnego życia i godnej pracy kobiet. Tworzenie związków zawodowych, szczególnie w sektorach, gdzie w większości pracują kobiety (sektor usług, sektor publiczny)
• Monitorowanie, badanie i społeczne interwencje w kwestii praw pracowniczych: przestrzegania regulacji anty-dyskryminacyjnych na rynku pracy, podnoszenie świadomości pracowniczej, polepszanie warunków wynagrodzenia, czasu pracy oraz zatrudnienia; wdrażanie Karty Równości Płci, stworzenie urzędu pełnomocniczki ds. równego traktowania kobiet i mężczyzn na Dolnym Śląsku.
• Domaganie się gwarantowanego dochodu podstawowego – kobiety jako gospodynie domowe, opiekunki dzieci, osób starszych i chorych wykonują niezwykle cenną społecznie pracę i należy im się za nią wynagrodzenie. Dochód podstawowy poszerza definicję pracy o pracę wykonywaną nieodpłatnie. Część środowisk feministycznych wskazuje jednak, że dochód podstawowy może ugruntowywać tradycyjny podział ról płciowych i „skazać” kobiety na wykonywanie prac domowych. Należy go zatem uzupełnić o systemową i ciągłą edukację mężczyzn.
• Wpływanie nie zachowania mężczyzn poprzez edukację, kampanie społeczne i rozwiązanie systemowe. Promowanie partnerskiego podziału obowiązków domowych. W polityce państwa chodzi o to, by kobiety i mężczyźni byli jednakowo traktowani jako członkowie rodzin i rodzice (urlopy ojcowskie, urlopy wychowawcze, urlopy „opiekuńcze”).
• Odwrócenie procesu prywatyzacji edukacji i opieki oraz spychania jej na barki kobiet. Mowa tutaj o powszechnym i bezpłatnym dostępie do edukacji, placówek dziennej opieki nad dziećmi (żłobki, przedszkola), osobami starszymi i chorymi (hospicja, domy spokojnej starości, szpitale itd.). Finansowanie szerokiej redystrybucji może pochodzić, jak twierdzą działaczki Globalnego Strajku Kobiet, państwowych wydatków na zbrojenia.
• Zapewnienie pełni gwarancji socjalnych – wliczanie pracy domowej do stażu pracy/stażu emerytalnego, zagwarantowanie emerytury, zagwarantowanie bezpieczeństwa socjalnego w przypadku śmierci partnera lub rozwodu.
REZOLUCJA 8 MARCA – PRZECZYTAJ!
Poniżej zdjęcia z wrocławskiej Manify 2011!
[nggallery id=2]
fot. Anna Smarzyńska
[:]